Control blikt terug met een aantal mensen en bedrijven voor wie 2022 een bijzonder jaar was. Daarvoor heb ik verschillende mensen geïnterviewd, maar ook voor mij was het een bijzonder jaar. Tijdens de Dutch Game Awards mocht ik de Career Achievement Award in ontvangst nemen.
In 2004 vond ik mijn eerste baan in de game-industrie. Eigenlijk per toeval. Een jaar eerder had ik met een vriend de Game On tentoonstelling in Tilburg bezocht. Daar maakte ik voor het eerst kennis met Playlogic, een in Breda gevestigde game-studio. Maar Breda was wat ver weg. En zonder noemenswaardige game-maak vaardigheden had ik daar sowieso weinig te zoeken. Dacht ik. Een aantal maanden na mijn bezoek aan Game On was werd ik echter gebeld door een wervingsbureau. De CEO van de publishing-tak van Playlogic in Amsterdam zocht een PA, of ik interesse had.
Uit de oude doos
Het waren andere tijden. Op elk vlak. Digitale distributie stond nog in de kinderschoenen. Als je als developer je game wilde verkopen, dan ging dat fysiek in een winkel. Uitgevers fungeerden als gatekeepers; zagen zij geen brood in je game, dan betekende dat vaak het einde van een project. En de game-industrie werd toentertijd voor het overgrote deel bevolkt door mannen. Helaas kreeg ook ik te maken met seksisme, maar ik had het geluk dat mijn directe Playlogic collega’s mij wel als volwaardig teamlid behandelden.
Machtsongelijkheid
Developers die afhankelijk zijn van uitgevers en vrouwen in een mannenwereld. Op het eerste oog twee verschillende onderwerpen, maar ze hebben toch iets gemeen. In beide gevallen is er sprake van een vorm van machtsongelijkheid. Aan het begin van mijn carrière konden uitgevers developers nog dwingen om in ruil voor een publishing deal hun IP over te dragen. En managers van (grote) bedrijven konden nog ongestraft wegkijken bij grensoverschrijdend gedrag van hun, voornamelijk mannelijke, werknemers.
Gelukkig is er de afgelopen 18 jaar een en ander veranderd. Nu self-publishing een optie is hebben developers een betere onderhandelingspositie wanneer ze met een uitgever in zee willen. En in een industrie die diverser wordt laten minderheden meer van zich horen, en staan diversiteit en inclusie steeds vaker op de agenda. Er worden zelfs awards voor uitgereikt.
Ruimte voor verbetering
Maar ondanks de vooruitgang zijn we er nog niet. Developers kunnen weliswaar zelf hun games uitgeven, maar nu hebben ze te maken met machtige platformhouders. Als gevolg waarvan het verkopen van games tegen bodemprijzen een marketing-tool is geworden. Iets dat naar mijn mening op lange termijn meer kwaad dan goed doet.
De rijen bij de damestoiletten op B2B game evenementen groeien elk jaar, maar ik heb nog te vaak gesprekken waarmee ik een seksisme bingokaart kan vullen. De Koticks en Guillemots zeggen weliswaar dat ze de werkomstandigheden binnen hun bedrijven willen verbeteren, maar als we er als industrie niet bovenop zitten dan vervallen ze waarschijnlijk in hun oude gewoontes. En diversiteit is breder dan meer (witte) vrouwen in de industrie.
Daarom blijft het — zoals Emily Jacometti al aangaf — belangrijk dat we met z’n allen ons steentje bijdragen. En nu we als industrie steeds ouder worden is het denk ik goed om naar de jonge generatie te luisteren. Dat we dingen al heel lang op dezelfde manier doen is vaak resultaat van wat we met veel vallen en opstaan hebben geleerd, maar dat betekent niet dat er geen ruimte voor verbetering is.
Geld verdienen én oog voor welzijn van makers
Mijn uiteindelijke doel is een ecosysteem waar ruimte is voor diverse stemmen. Waar het verdienen van geld samengaat met het welzijn van de mensen die de games maken. Of dat nou bij een indie developer is of een AAA-studio. Dat is nog een lange weg, en er zijn momenten dat me de moed in de schoenen zakt. Maar als ik dan terugkijk naar de verandering die de industrie heeft doorgemaakt in de tijd dat ik er deel van uitmaak, dan denk ik dat we een heel eind kunnen komen. Stukje bij beetje.
Klik op de video hieronder om de uitreiking van de Career Achievement Award terug te kijken.
(Beeld bovenaan: Alessandra van Otterlo met haar award tijdens de Dutch Game Awards (Arno Landsbergen))
