Toen internet minder verweven was met ons dagelijks bestaan moesten mensen op andere plekken op zoek naar informatie. Beoordelingen van nieuwe games werden door journalisten opgetikt in een artikel voor de papieren uitgave van het (game)blad waar ze voor werkten. Wat spelers zelf van de game vonden las je nauwelijks.
Dat was eveneens de tijd waar je voor de meeste platforms nog de hulp van een publisher nodig had; toen games nog voornamelijk in doosjes bij de gamer kwamen. In dat doosje zat het definitieve product. Geen day one patches, geen DLC, geen episodes en geen player analyses om de game te tweaken.
Sindsdien is het gamelandschap veel dynamischer geworden, maar op het gebied van reviews is veel bij het oude gebleven. Een site als Metacritic registreert alleen de eerste review die een outlet publiceert van een game. Is dat nog redelijk in tijden van patches, en games as a service?
Eens een onvoldoende, altijd een onvoldoende
Een recent voorbeeld waar de strenge regels niet werken is in het geval van Prey. Dan Stapleton van IGN was zeer te spreken over de game zelf, maar niet over de kapotte PC-versie. Resultaat: een dikke onvoldoende, die door Metacritic werd meegewogen in het gemiddelde cijfer. Bethesda en Arkane brachten binnen een week na release een patch uit die de problemen oploste. Stapleton paste de review en het cijfer aan, maar op Metacritic prijkt nog steeds een 4.
Zware straf
Nu kan een grote titel als Prey één slecht cijfer best hebben, want met een groot aantal reviews doet dit niet zo heel veel voor het gemiddelde. Voor een indie game met een klein aantal reviews is zo’n uitschieter naar beneden funest voor het cijfer dat bovenaan de pagina prijkt. Dit merkte Team Reptile afgelopen weekend toen Mike Cosimano van Destructoid de PS4-versie van de game een 4,5 gaf. Volgens veel van de comments een onterecht slecht cijfer. Maar of Cosimano nu wel of niet zijn review wil wijzigen. De onvoldoende staat op Lethal League Metacritic genoteerd en weegt als één van vier reviews zwaar.
Nog relevant?
Moeten journalisten hiermee rekening houden als ze een review schrijven, of ligt die verantwoordelijkheid volledig bij Metacritic? Prijst laatstgenoemde zichzelf met dit soort praktijken uit de markt of schaadt het hun positie niet? Is het überhaupt nog relevant wat journalisten van een game vinden, als je op platforms als Steam, de App Store of Google Play kan lezen wat honderden of zelfs duizenden spelers van een game vinden, of is de mening van een professional belangrijk? En wat te denken van Let’s Play video’s of live streams waarmee je bij mensen over de schouder mee kan kijken hoe een game speelt?
Kortom allerlei dingen die mij (en vele anderen) bezighouden. Daarom wil ik voor Control eens in de wereld van reviews duiken. Wat vinden de verschillende partijen; publishers, developers, journalisten, en platforms als Metacritic en OpenCritic. Wil jij hier ook over meepraten? Stuur me dan een email.
