Ook dit jaar was een groep mensen uit de Nederlandse game-industrie met een Holland Paviljoen aanwezig op de Tokyo Game Show. Wat levert het nou op, zo’n business trip? Arjan Terpstra reisde mee en noteerde zijn – persoonlijke – observaties. In deel 1: wat heb je eigenlijk aan zo’n reis?
Het is een beetje zoeken in de immense Hal 8 van de Makuhari Messe, maar er staat toch echt een Holland Paviljoen knaloranje te zijn. Een kleur die je hard nodig hebt in het bombardement aan licht en geluid van de buren: de aangrenzende stands hebben een met theaterlicht aangekleed podium waarop óf Japanse presentatoren schreeuwend met elkaar in gesprek zijn óf cosplay meisjes dansen op snoeiharde J-pop.
Met dat kermisbeeld voor ogen is het niet moeilijk cynisch te zijn over nut en noodzaak van een bescheiden landenpavilioen, bezet door twaalf bedrijven en twee games opleidingen. Bezoekers op de twee publieksdagen komen voor de grote spellen, en op de twee businessdagen is het best gezellig bij de Hollanders, maar niet altijd even druk.
Dus, hoe zinnig was het allemaal?
Opvallend in een groep met zoveel deelnemers, zijn de verschillen in ondernemerszin. Natuurlijk, er zijn jonge bedrijven bij die nog weinig aan de zakelijke kant hebben geroken, maar ook meer ervaren bedrijven zijn soms meer met Tokio bezig dan met handel op Japan, en één bedrijf stond wel in de folder die bij de stand werd uitgedeeld, maar kwam simpelweg niet opdagen – we noemen geen namen.
Vreemd, omdat het succes van dit soort trips toch afhangt van hoe je jezelf presenteert. Succes begint altijd met een eigen inspanning, in welke vorm dan ook. Goed gepresenteerde games als Tricky Towers van WeirdBeard of Lethal League van Team Reptile trokken genoeg enthousiaste spelers om te weten dat die games het ook in Japan kunnen doen, en ook de twee opleidingen (NHTV en de opleiding Digital Arts and Entertainment van de Howest University College uit Kortrijk) hadden over belangstelling voor hun professioneel verpakte informatie niks te klagen.
Mega Man’s Keiji Inafune kwam ook een kijkje nemen op het Holland Paviljoen (beeld: Arjan Terpstra)
Intentie
Even belangrijk als de aanwezigheid op de beurs was de intentie om zelf op pad te gaan, om oude contacten nieuw leven in te blazen of nieuwe relaties beter te leren kennen. Sjoerd Wennekes van Active Cues bijvoorbeeld had een eigen programma waarin hij Japanse ouderenzorginstellingen bezocht, om de markt te proeven voor zijn Tovertafel. En ook Derk de Geus van Paladin was de hele tijd kwijt – maar die hoef je dan ook niks te vertellen over hoe je het beste haalt uit je bezoek.
Dat sommige initiatieven op een Japanse muur stuklopen, hoort erbij. Toch zijn de bedrijven waarmee dat gebeurde waarschijnlijk gelukkiger met deze trip dan bedrijven die geen goed idee hadden van wat ze kwamen halen of brengen. Het blijft stuitend te ervaren hoe vaak Nederlandse gamebedrijven zich als anti-bedrijf opstellen, hoe algemene business kennis, netwerkskills en een marketing plan een bijgedachte zijn bij het bouwen van games. Die bedrijven hebben net zo hard in de karaoke-microfoon gezongen als de rest en ongetwijfeld lol gehad met Japanse gamers bij hun stand. Maar of het ze iets heeft opgeleverd?
Full disclosure: Arjan’s aanwezigheid in Tokio werd vanuit subsidie betaald, om de reis te documenteren.
Het beeld bovenaan deze pagina komt van Facebook.
Deel 2 lees je hier.
