Crunch is al een aantal jaar onderwerp van gesprek binnen de gamesindustrie. Nadat bekend werd onder welke condities Team Bondi L.A. Noire had afgemaakt was de iedereen in rep en roer. Dat er veel meer voorbeelden zijn van crunch en slechte arbeidsomstandigheden blijkt uit de vele artikelen die hierover zijn gepubliceerd, onder andere door Kotaku artikel en The Guardian. Verder schrijft de International Game Developers Association in hun Developer Satisfaction Survey 2015 rapport dat 62 procent van de respondenten te maken heeft met crunch, en 58 procent geeft aan dat ze de afgelopen twee jaar meer dan twee keer in crunch hebben gezeten.
Verkeerde keelgat
Crunch is niet gezond en wanneer mensen vermoeid zijn missen ze focus en presteren ze minder. Het is dan ook niet raar dat steeds meer mensen vinden dat crunch moet verdwijnen. De IGDA vindt ook dat het zo niet langer kan en voorzitter Kate Edwards had een gesprek hierover met VentureBeat. Dat artikel schoot Alex St. John in het verkeerde keelgat en hij schreef afgelopen weekend, eveneens op VentureBeat, een reactie.
St. John is een van de mensen achter het DirectX platform en mede-oprichter van WildTangent. Hij is een industrieveteraan, of moeten we zeggen dinosaurus, want zijn denkbeelden zijn nogal achterhaald. Volgens St. John moeten werknemers zich minder gedragen als werkslaven en meer als ondernemers; ook al plukken ze niet dezelfde vruchten als een ondernemer. Als je een 80-uur per week een muis rond schuiven te vermoeiend vindt, dan raadt St. John je aan meer te oefenen. Sterker nog, als je niet van ieder uur in je 80-urige werkweek houdt, dan kan je maar beter wat anders gaan doen, want je houdt de plaats bezet van iemand die al die uren wél weet te waarderen.
Zijn de uitspraken uit het VentureBeat artikel van St. John niet opmerkelijk genoeg, kijk dan eens naar deze presentatie op zijn website. Daarin geeft hij onder andere het volgende advies: “Beul je mensen af, dat is goed voor ze en het is de enige manier om ze ervaren te maken.”
Ismail is boos
Dat er weer een reactie zou komen op het artikel van Alex St. John was te verwachten. En wie kan dat beter dan Rami Ismail. Ismail is boos en op zijn blog geeft hij aan waarom het stuk van St. John aan alle kanten rammelt. Zo wijst hij hem erop dat werknemers geen ondernemers zijn, en je van hen dan ook niet kan verwachten dat ze zich als ondernemers gedragen. De afspraak tussen werkgever en werknemer is dat de laatste voor salaris een x-aantal uur per week werk voor je verricht. Ismail laat er verder geen misverstand over bestaan dat games maken meer is dan het schuiven met een muis, en dat burn-out binnen de industrie geen fictie is, maar een reëel probleem.
De blogpost van Ismail is ook op VentureBeat geplaatst.
