Je zit op een zonnige middag op een terras en je hoort een vrouw twee tafels verder zeggen: “Ik wil mijn game uitbrengen op Steam.” Je draait je om en roept over de hoofden van de andere terrasgangers: “Serieus? Ik maak je dood!” Een week je later zit je in de trein. Je herkent een paar banken verder de maker van een mobile game die je de laatste weken heel veel speelt. Je vangt de woorden op die hij tegen zijn reisgenoot zegt: “Sorry, maar ik haal mijn game uit de App Store.” Je springt op, loopt op hem af en bijt hem toe: “Als je dat doet, maak ik je dood.” Een kennis windt zich ontzettend op over een journalist. Hij opent het raam van zijn kantoor en schreeuwt: “Ik heb er genoeg van. Ik cancel mijn game!” Vanaf de straat twee verdiepingen lager hoor je een luide stem: “Sterf!” Niet echt realistische situaties, toch? Nee, niet zoals ze hier omschreven staan, want zo ga je in het echte leven niet met elkaar om. Maar online gaan dingen er heel anders aan toe.
Echte leven
De situaties zijn gebaseerd op ervaringen van game developers. De eerste is wat Zoe Quinn ten deel viel toen ze haar game op Steam Greenlight zette. De tweede is wat Dong Nguyen over zich heen kreeg toen hij Flappy Bird uit de App Store haalde. De derde is de reactie die Phil Fish mocht ontvangen nadat een heftige aanvaring met Marcus Beer hem had doen besluiten niet verder te werken aan Fez 2. Quinn, Nguyen en Fish hebben allemaal ervaring met het ontvangen van doodsbedreigingen. En hierin zijn ze niet alleen. Anita Sarkeesian, Stephen Toulouse, Jennifer Hepler, Robert Bowling, David Vonderhaar. Allemaal mensen die via social media met de dood zijn bedreigd. Soms omdat ze een omstreden onderwerp aansneden. Maar ook vanwege een simpele wijziging in een game waar de achterban niet blij mee was.
Doodsbedreiging
Zijn al die doodsbedreigingen nou serieus te nemen? Misschien niet, maar dat maakt de impact op de ontvanger niet minder. “Het is makkelijk voor anderen om te zeggen dat je het maar naast je neer moet leggen.” zegt Zoe Quinn tijdens de Indie Soapbox. “Maar dat is geen advies waar ik me beter door voel. Het feit dat ik me er níet overheen kan zetten geeft me het idee dat ik nog meer tekort schiet.” De Depression Quest developer heeft inmiddels wel een aantal manieren gevonden om met de intimidatie om te gaan.”Praat met mensen die niets met game development te maken hebben. Dan realiseer je je dat er nog een hele andere wereld is. Lees samen met een vriendin de ergste reacties die je hebt ontvangen hardop voor met rare stemmetjes. Of doe gewoon eens iets volslagen absurds, zoals een met glitter gevuld spaarvarken kapot gooien.”
Bullebak
Om inzicht te krijgen in de de persoon achter de bullebak sprak Quinn met honderden mensen die in het verleden anderen online hadden bedreigd. Een ding hadden ze allemaal gemeen: ze realiseerden zich niet dat aan de ontvangende kant van alle lelijke woorden een echt persoon zat. Een deel van hen was gestopt met intimidatie, nadat ze beseften dat ze het tegen een persoon van vlees en bloed hadden. Anderen stopten, omdat hun sociale kring het ineens niet meer cool vond. Quinn: “Het niet voeden van de trolls werkt dus niet. Het trollen noemen slaat ook nergens op. Het is pure intimidatie en laten we het ook zo noemen.”
