Dag 2
We kunnen uitslapen, maar vanwege de jetlag komt daar niet heel veel van. Na een voedzaam ontbijt bij Jack in the Box (vet brood, ham, gebakken ei en bacon), gaan we naar een panel van Adam Saltsman (Canabalt, Flixel) over het spectrum van games tussen het fysieke en digitale. Na de lezing gaan we naar onze booth en bouwen zetten we alles klaar, terwijl de eerste bezoekers binnen komen.
We nemen vandaag net iets meer de tijd om andere games te spelen en ontwikkelaars te spreken. Er blijken superveel interessante games te staan en we moeten ons best doen om eerlijk onze tijd bij de booth te delen. We doen een interview met BNR radio en zien andere devs ook sporadisch hun praatje doen bij de pers, maar het overgrote publiek op de vloer is hier duidelijk als consument. Er is een beschaafd percentage aan cosplayers en er zijn genoeg jonge hardcore gamers, maar de hoeveelheid complete gezinnen is verbazend hoog.
Kinderdagverblijf
We blijken vandaag dan ook een kinderdagverblijf te zijn: makkelijk 60% van de spelers is tussen de 6 en 15 jaar. Er zijn zelfs enkele 3-jarigen die proberen met 1 hand te spelen, met hun snoep in de andere hand. Sommige mensen komen terug om nog een keer te spelen, zo ook een oudere vrouw wiens man keer op keer ongeduldig en ongemakkelijk erbij zit. Het is duidelijk dat Metrico een gevarieerd publiek aanspreekt, veel meer dan we hadden gedacht. De drie PS Vita’s die we hebben liggen worden dan ook intensief gebruikt en lijken er daadwerkelijk genoeg van te hebben tegen het einde van de dag.
’s Avonds zijn de SXSW Gaming awards, waar we met een groep indies heen gaan. De show begint met de mededeling dat de man die achter het gamegedeelte van SXSW zit, afgelopen weekend is overleden. De award voor de cultuur categorie wordt naar hem vernoemd en draagt nu de van naam Matthew Crump. The Last of Us valt goed in de prijzen, en Nidhogg wint the Gamers Voice award, waarvoor de SXSW bezoekers konden stemmen.
Na de awards weten we het als groep van 40-50 man voor elkaar te krijgen om met zijn allen aan 1 tafel te eten. Veel gezelligheid, margaritas en tortillas later, leveren we allemaal onze creditcards in bij het restaurant, waarna ze er als een soort pakjesavond weer uitgedeeld moeten worden. De meesten van ons gaan nog door naar een kroeg in de buurt, waar de zomertijd weer in gaat en we vanwege sluitingstijd uiteindelijk onze weg naar bed vinden.
