De game Dinner Date van Jeroen Stout is inmiddels meer dan 15.000 keer verkocht. Dat is veel voor een experimentele ervaring die zich vooral afspeelt in het hoofd van een wachtende man. Jeroen Stout heeft een eigen kijk op gamesdevelopment: “Als games maken het enige is dat je wilt doen in het leven, voorspelt dat niet veel goeds voor je games.”
Wat vind je van 15.000 verkochte Dinner Dates?
“Het is een fantastisch aantal voor mij. Het is enerverend als maker dat zo veel mensen het zien – en het is een fijn vooruitzicht dat digitale distributie zulke aantallen mogelijk maakt. Ik denk ook meteen aan Dear Esther, dat onlangs over de 250.000 heen ging. Voorheen waren er een hoop mensen die wellicht meer esoterische spellen als Dinner Date wilden spelen, maar die dat niet tegen kwamen. Dan ontstaat het idee dat niemand interesse heeft in zulke spellen, of dat de juiste mensen nog geen spellen spelen. Maar op deze manier kun je je richten op een klein percentage van de groeiende massa en daar iets interessants voor maken. Het lijkt me een mooie toekomst als mensen geen massaproduct hoeven te maken maar juist op kleine groepen kunnen aansluiten.”
Lees verder na de klik! Stout heeft het onder meer over zijn nieuwe game Cheongsam.
Wat waren vooraf je verwachtingen van de game?
“Ik heb me ooit laten ontvallen dat ik meer dan 3.000 veel zou vinden – een onnoemelijk klein aantal, ondertussen. Dat voelt ook als een eeuwigheid geleden en sindsdien heb ik wat perspectief gewonnen op duizendtallen. Ik denk dat ik vooral wel meer op een reactie dan wel contrareactie had gehoopt; wellicht ook meer navolging, zoals ik Dinner Date maakte na The Graveyard en Dear Esther gespeeld te hebben. Ik hoop nog steeds dat er mensen zijn die iets interessants kunnen schrijven, opnemen en uitwerken op de Dinner Date manier. Dat soort kleine spellen zou ik graag zelf willen spelen, natuurlijk, en nu is dat niet echt ergens te vinden. Maar tegelijk had ik me nooit gerealiseerd hoe echt het wordt zodra iemand een Let’s Play op YouTube zet en daarin mij bij naam aanspreekt in zijn commentaar.”
Is 15.000 verkochte exemplaren genoeg om van rond te komen?
“Ja en nee – op het moment is het genoeg voor de productie van het nieuwe spel, Cheongsam, mede danzij de steun van het Gamefonds. Toch zal Cheongsam beter moeten verkopen om voor langere tijd op deze manier spellen te maken. Dit soort spellen is ook een hooggegrepen droom; de kans hebben het te proberen is al een bijzonder iets. Als het financieel uiteindelijk niet werkt is dat jammer maar dan zal ik gewoon iets anders moeten doen. Het is al een tijd mijn instelling dat als je het gevoel hebt dat als games maken het enige is dat je wilt doen in het leven dat niet veel goeds voorspelt voor je games.”
Hoe kijk je terug op het development van Dinner Date?
“Dinner Date voelt erg als een mooi ongeluk. Ik heb erg veel tijd besteed aan bedenken waarom Dinner Date werkt en veel van mijn innovatieve ideeën voor Cheongsam waren juist problematisch. Ik dacht aan dingen zoals branching of generatieve verhalen en abstractie… maar waar Dinner Date voor mij goed door voelt is romantisch realisme. Niet metaforisch of symbolisch, maar erg zoals een kort verhaal. Iets kan gaan over ‘de ervaring van een romantische ontmoeting’, maar uiteindelijk, in mijn visie, zal er iemand iets moeten zeggen, en gaat dat dialoog er iets menselijks en persoonlijks van maken. Veel van Dinner Date komt op die manier terug; geen branching, een romantisch-realistisch verhaal, kleine interacties om het gevoel van aanwezigheid te geven. Ik ben ook vroeg begonnen met dialoog schrijven en opnemen, wat een werkwijze is die ik graag houd. Uiteindelijk gaat het toch om die narratieve boog voor mij en Dinner Date heeft me geleerd niet bang te zijn dat dingen niet ‘game-achtig’ genoeg zijn — dingen zijn juist snel té game-achtig.”
Wat is Cheongsam (behalve een nauwsluitende jurk uit 1 stuk) en wanneer kunnen we daar iets van verwachten?
“Het is een romantisch verhaal over twee jonge mensen, Michael en Maggie, en de thema’s zijn romantiek, identiteit en schoonheid. Je speelt de rol van Michael en bepaalt zijn houding en gezichtsuitdrukking, en je ’tegenspeelster’ reageert daar op. Muziek heeft een grote invloed, en Than van Nispen tot Pannerden heeft een mooie compositie geschreven. Net als in Dinner Date ligt alles vast, maar het spel souffleert je zodat je daar in mee kunt gaan. Waarom de jurk significant is zal allemaal duidelijk worden — althans, over een geruime tijd, want op het moment richt ik mij wat betreft release op de 1e helft van volgend jaar.”
[yframe url=’http://www.youtube.com/watch?v=VF_Mv3OzLpQ’]
