Er is de afgelopen maand veel misgegaan in mijn werk. Althans, ik heb met cliënten veel gekeken naar onverwachte problemen die zich voordeden. In andere woorden: “the shit hit the fan”.
Als advocaat probeer je met je cliënten de toekomst zo zeker mogelijk te maken. Dit speelt bijvoorbeeld bij het beschermen van IP. Meer nog speelt het bij het schrijven van contracten, zoals contracten tussen een studio en een publisher, een studio en een opdrachtgever, of tussen de leden van een studio. Daarbij probeer je met zo veel mogelijk realistische scenario’s rekening te houden, de risico’s in te schatten, en waar nodig en gewenst in een oplossing daarvan te voorzien in het contract. Bijvoorbeeld door bepalingen op te nemen over wat er ontwikkeld moet worden, en wanneer het af moet zijn. Over hoe de game geeëxploiteerd kan worden, en hoe niet. Over hoeveel er betaald wordt, en wanneer, en aan wie. En ook over wat er gebeurt als het mis gaat of als er afscheid genomen moet worden.
Want mis gaat het soms ook, bijvoorbeeld omdat de andere partij zich niet aan de afspraken houdt, omdat de ontwikkeling van de game meer tijd kost dan gedacht, of omdat er andere externe factoren zijn waarin niet is voorzien. Wat doe je dan? Er zijn grofweg drie manieren om dit op te lossen: een compromis vinden, vechten of vluchten.
Soms is de nieuwe situatie op te lossen met de inzet van beide partijen, iedereen doet wat water bij de wijn, de nieuwe afspraken worden vastgelegd en we gaan weer verder. Soms voelt dit niet eerlijk, vooral als de andere partij besluit te “heronderhandelen” door te zeggen niet meer haar deel uit te voeren, maar hier zal je soms overheen moeten stappen.
Maar wat als een compromis niet mogelijk, of niet wenselijk is. Wat dan? Ervan uitgaand dat het contract duidelijk is, bijvoorbeeld over het opschuiven van de milestones, over approval, of over wanneer er precies betaald moet worden, kan je nu kiezen voor vechten of vluchten.
Vechten klinkt leuk, en daarvoor heb je tenslotte je advocaat, om er met gestrekt been in te gaan. Toch? Misschien, en vaak is het nodig en goed om te doen. Een contract of je IP rechten handhaven moet soms gewoon gebeuren, en er kan veel, ook zonder meteen een rechtszaak te beginnen. (Bedenk dat de andere kant meestal ook tot op zekere hoogte risicomijdend is.)
Maar vaak ook is er een groot verschil tussen gelijk hebben en gelijk krijgen, bijvoorbeeld omdat er bij de andere partij niets (meer) te halen is of deze ver weg zit, je zelf niet voldoende tijd of geld hebt om je rechten te handhaven, of omdat je je liever op het maken van mooie dingen richt. En dan is, bij gebrek aan een beter woord, vluchten soms de enige voor de hand liggende optie. De optie die op dat moment het beste bij je past.
Uiteindelijk is het dan ook niet alleen dat de “fan” weleens wordt geraakt door de “shit”, het gaat er vooral om over hoe met die “shit” omgaat. Want bij ondernemen gaat het er volgens mij ook om hoe je met onverwachte problemen succesvol omgaat, door een compromis te vinden, te vechten of te vluchten.
