Lieve overheid,
Ik bevind me in een ongelofelijk gezelschap. Ik ben op de eerste editie van A MAZE IndieConnect en de ruimte waarin ik sta wordt gedeeld door indies als het psychedelische indie-icoon Jonatan ‘Cactus’ Söderström evenals het academisch perspectief van Douglas Wilson.
Proteus-ontwikkelaar Ed Key en Nederlandse indie Richard Boeser van ibb & obb staan te praten in een andere hoek. Samen vormden zij het hart van IndieConnect, praten, presenteerden en feesten ze voor enkele dagen. Het is bijna te absurd voor woorden om je te bedenken dat waar in Europa dit een uniek moment is, het in Amerika de normaalste zaak ter wereld is om indies bijeen te brengen.
Strak in formeel kostuum loopt het duo enigszins verwilderd tussen de op zijn best gezegd ‘casual’ kledingstijl van de andere aanwezigen
In Europa lijkt A MAZE IndieConnect echter de eerste niet halfwassen poging om een indie-conference te organiseren met een vriendelijke, creatieve omgeving zonder expliciete focus op zaken. In tegenstelling tot Festival of Games, Casual Connect of andere conferenties met een soort Indie Track die lijkt te berusten op ‘indie, moeten we daar niet ook nog wat mee?’, biedt A MAZE IndieConnect echt een evenement voor en door indies. Geen enorme banners over ‘monetization’, geen ‘business innovation partners’ en geen aanbiedingen om je game gepublished te krijgen door één of andere publisher (onder de voorwaarde dat je ook een iOS / Facebook crossover van je nieuwe twin-stick shooter maakt voor maximal user retention).
Op de tweede dag lopen er tussen alle developers twee mensen die totaal ongeïnformeerd lijken over wat IndieConnect precies is. Strak in formeel kostuum loopt het duo enigszins verwilderd tussen de op zijn best gezegd ‘casual’ kledingstijl van de andere aanwezigen. Enigszins geamuseerd stel ik mezelf dan maar voor – de twee blijken vriendelijke, open en geïnteresseerde werknemers van de Nederlandse ambassade. Het economisch en cultureel nut van een sterke indie-scene is niet onopgemerkt gebleven en zij zijn op zoek naar goede manieren om de scene te helpen. In plaats van de vraag direct te beantwoorden, stel ik het duo voor met wat Nederlandse bezoekers te spreken – mensen die tentoonstellen, bezoeker, genomineerd of zelfs jurylid zijn.
Iedere persoon waar we mee praten heeft een ander, eigen verhaal. We hebben het over Game Jams zoals de Berlijnse Berlin Indie Game Jam, over de vele evenementen in Engeland en over de vele populaire evenementen wereldwijd. We praten over creativiteit en geld, over de ‘indie-cultuur’ en of er wel zoiets bestaat. We hebben het over de internationale indie-scene en over de vele grote namen die aanwezig zijn op A MAZE.
Dure feesten, pitch & matches en zakelijke events helpen de indie scene niet
Het duo is enigszins verbaasd door de diversiteit en kwaliteit die uit de gesprekken blijkt. Uit de conversaties die de twee tussen de gesprekken in voeren blijkt dat ze nooit hadden gedacht dat de indie-scene zulke brede perspectieven biedt. Drie uur en vier gesprekken nadat we begonnen, hebben we vier totaal verschillende perspectieven gehoord. Vier perspectieven met ieder eigen behoeften, problemen en oplossingen voor de problemen. Slechts één mening wordt door allen gedeeld.
We staan intussen bij de bar. “Kijk”, zeg ik, “het punt is dat dure feesten, pitch & matches en zakelijke events de indie scene niet helpen. Wat dat soort ‘hulp’ biedt is een kunstmatige structuur van afhankelijkheid aan de overheid.” Ik wijs naar een tafel, enkele meters verderop. Een Poolse developer laat zijn game door een groep anderen spelen. Lachend om de absurditeit van het spel hebben ze de jongeman overtuigd zijn game in te sturen voor IndieCade, een van de meest prestigieuze indie-awards ter wereld. Intussen gaat het gesprek al over welke pers deze game graag zou bespreken en of ze misschien kunnen helpen met contact leggen.
“Het punt is dat die structuur al bestaat binnen de indie-scene, alleen dan gebaseerd op wederzijds respect, de drang om mooie dingen te maken en het idee dat ‘concurrentie’ een leeg woord is tussen indies. Indies werken samen, helpen elkaar mooie dingen maken, kopen elkaars games, helpen elkaar met marketen en leggen contacten tussen mede-indies en betrouwbare partijen en personen.
Naast de Poolse indie zit een Scandinavische indie te discussiëren over een deal die hij al dan niet zal sluiten. Hij probeert intussen een prototype van Vlambeers’ Jan Willem te spelen – een prototype gemaakt met een Amerikaanse indie tijdens de Game Developers Conference in San Francisco.
Indies help je niet door ze in contact te brengen met zakenpartners of innovatiepartners of uitgevers of dergelijke
“Indies help je niet door ze in contact te brengen met zakenpartners of innovatiepartners of uitgevers of dergelijke. Dat soort dingen zijn duur, contraproductief en passen niet bij hoe indies zaken doen. Hoe je indies helpt is door ze een paar honderd euro te geven zodat ze naar een evenement kunnen waar ze heen willen. Door zeker te maken dat ze onderdeel kunnen worden van die natuurlijke structuur van samenwerking binnen de scene. Je helpt indies pas echt door ze in contact te brengen met andere indies.”
Ik geef beiden mijn visite-kaartje.
