Vlad Micu reisde op uitnodiging naar Bangkok om daar aan de Rangsit University een lezing te geven over het commercieel uitbrengen van een Global Game Jam Game. Hij zat in het team dat in 2010 Pulse maakte, dat later werd opgepikt en uitgegeven door Virtual Fairground in samenwerking met DJ Ferry Corsten.
“Ik was in augustus 2011 al uitgenodigd door de docenten van de game development afdeling op Rangsit University om een lezing te geven aan het begin van hun Thai Game Jam over het voortzetten en ‘monetizen’ van succesvolle Global Game Jam projecten. Omdat de universiteit in oktober zwaar getroffen werd door de overstromingen, besloot ik langer te blijven en te helpen bij de heropbouw.”
Wat was jouw rol binnen het team?
“Ik sloot me aan bij een groep van vijf Thaise studenten van Silpakorn University (een van de oudere universiteiten in Bangkok) en werd onverwachts tot game designer bestempeld. Een rol die ik nog nooit actief op me heb genomen. Het was dan ook vooral spannend en uitdagend voor me, maar we zijn uiteindelijk aan de slag gegaan met een combinatie van het bordspel Mastermind en Street Fighter. Het resultaat, Little Phoenix is te downloaden van de GGJ website.”
Hoe werd er gejamd?
“De universiteit had een hele collegezaal leeggeruimd en klaargestoomd voor het event. Eten en drinken werd door de universiteit en wat bedrijven gesponsord. Meedoen was dus gewoon compleet gratis. Het was echt uitstekend georganiseerd.”
Wat viel je het meest op aan jammen in Bangkok?
“Studenten zijn vooral gericht op art. Het merendeel was artist. Je had groepen met vier artists en één programmeur. Mensen wilden vooral genieten van de ervaring, maar er werd wel weinig rondgelopen of met andermans games gespeeld. De gezelligheid was vooral binnen de groepjes te merken. Men was redelijk schuw om te mingelen. Daarnaast werd er soms met grote groepen van wel 8-9 mensen aan één game gewerkt.”
Zijn er culturele verschillen te ontdekken in gamedesign in NL en Thailand?
“Het lijkt er op dat game design niet erg
actief of in de diepte wordt aangeleerd. Het is wel heel erg duidelijk dat de studenten (het merendeel van de deelnemers) allemaal wel sterk worden opgeleid in één specifieke specialisatie: artist of programmeur. De Thaise werkcultuur is verder compleet anders dan in Nederland, met name in het idee dat overwerken geen optie is. Dat was tijdens de Thai Game Jam ook vooral te merken. Programmeren werd frequent afgewisseld met potjes Heroes of Newerth en Winning Eleven. De eerste 24 uur deed iedereen vooral heel (misschien veel te) relaxed, alleen om in de laatste 12 uur opeens een keiharde sprint te trekken en alsnog met mooie dingen te komen.”
Zijn Thaise games echt anders dan Nederlandse games?
“Dat was tijdens de Thai Game Jam amper te merken. Veel game concepten waren herkenbaar, er was minder innovatie dan ik had verwacht. Voor het merendeel kreeg ik zeer goed artwork en programmeerwerk te zien. Binnen alle aanwezige teams op de Thai Game Jam was vooral een gebrek aan toegewijde game designers te merken. Misschien is dat ook een extra mooie reden voor Nederlandse game design studenten om eens hier op uitwisseling te komen!” •
