Naast apps wil iedereen tegenwoordig een game jam.
Dat zijn een soort massale brainstormsessies voor gamebouwers. Volwassen en bijna-volwassen mannen en vrouwen laten zich vrolijk lachend een aantal dagen opsluiten om onder hoge druk, in een walm van ongebruikt testosteron en levend op cola en pizza’s, een spel te maken.
Dat is best plezant. Ik heb zelf ook wel meegedaan. Een game jam biedt de mogelijkheid om alle beperkingen die je normaal bij het maken van een spel tegenkomt te vergeten en je te richten op één idee.
Lekker. Helder.
Eenvoudig.
Niets mis mee. Maar helaas worden game jams de laatste tijd ook ingezet als een soort pre-acquisitie-middel. Een middel om potentiële klanten te overtuigen een serious game te bestellen. En dat is minder lekker. Het middel is voor dit doel niet geschikt. Het beste dat zo’n serious game jam kan opleveren is een hééél goed idee. Een idee dat later al snel niet meer zo’n goed idee blijkt, omdat er in de alledaagse werkelijkheid met allerlei factoren rekening dient te worden gehouden. Factoren die uiteindelijk het succes van het spel meer bepalen dan een hééél goed idee. Denk aan zaken als: klanten, gebruikers, domeinexperts, budgetten, verdienmodellen, financiers en nog veel meer.
Maar goed, misschien zie ik het helemaal fout. Veel mensen zijn dol enthousiast over game jammen. En zolang het niet wordt misbruikt zal je mij niet meer horen. Maar doe mij een plezier. Verander de naam van deze gebeurtenissen. Een game jam impliceert lekker relaxed improviseren. Dat is echt niet het geval. Tijdens een game jam bespringen tientallen, soms zelfs honderdtallen ontwerpers, vormgevers, game designers en programmeurs één enkel onderwerp, dat zich gewillig laat bepotelen, besnuffelen en gebruiken. En dat dagen en nachten lang. Dat is geen game jam, maar een game bang.
Michaël Bas
Managing Partner Ranj Serious Games
