De wat?
Onlangs heb ik me tijdelijk laten verslingeren aan MyTown2 (Booyah, iOS). Sinds ik medio jaren 90 afstudeerde op Will Wrights’ SimCity2000 steek ik af en toe mijn vinger in de poel van de stadsstrategiesims om de temperatuur op te nemen. Het wordt er steeds lauwer. In SimCity stond de tijd stil. Althans als je je computer uitzette.
In MyTown loopt de tijd door. Je mag elke paar minuten, of uren terugkeren om te oogsten. Dat hoeft niet. Maar het kan. En omdat je MyTown speelt op je smartphone kan het overal. In de badkamer, bij de Albert Heijn, of tijdens het uitlaten van de hond. Het kan zelfs in de auto (maar dan niet tijdens het bellen). Als je niet met enige regelmaat oogst, verdien je niets en als je niets verdient kan je niets (en stuurt MyTown irritante pushberichten: “Your Job at ‘SevenEleven’ just finished”). Het lijkt het echte leven wel. Als je even wil uitrusten van al dat oogsten, kun je ‘vakantie’ kopen met echte dollars.
Enfin, niets nieuws, we zijn inmiddels gewend aan mechanics die gamen steeds meer op het werk van een kassière doen lijken. Niet leuk. En wat doe je met niet leuke dingen? Die gamificeer je. In MyTown kan je á la Foursquare in-checken bij een echte SevenEleven om je virtuele SevenEleven up-te–levellen. Ben jij weer even van het geoogst af. Het moet niet gekker worden. Maar dat wordt het wel. Het wordt de komende tijd nog veel gekker.
En dat is dan wel weer leuk.
Jeroen van Mastrigt-Ide (JRNVM)
