Little Chicken Game Company bestaat dit jaar tien jaar en heeft in die tijd meer dan honderd games opgeleverd. Control sprak met de vier oprichters.
V.l.n.r.: Senne de Jong, Yannis Bolman, Tomas Sala, Michiel Sala
In tien jaar tijd heeft de Amsterdamse studio Little Chicken Game Company een gestage groei doorgemaakt in een sterk veranderende markt. Begonnen met kleine reclamespelletjes voor verschillende opdrachtgevers, maar tegenwoordig volwaardige partner in langlopende online projecten en games. De Amsterdamse studio doet al lang niet meer alleen advergames, maar heeft ook serious games- en entertainment-projecten lopen. “Tien jaar geleden was games maken voor merken not done. Online games zaten helemaal in het verdomhoekje.” zegt Michiel Sala. “Dat is inmiddels wel anders. Allerlei stromingen binnen de gamesindustrie komen nu weer samen en Little Chicken lijkt op een natuurlijke manier onderdeel van die samenkomst.”
Toekomst
Wat kunnen we de komende tien jaar verwachten van Little Chicken? “Wat schaalgrootte betreft zitten we in deze regio bijna aan het plafond. Om in de komende jaren te groeien moeten we het buiten Nederland zoeken”, zegt Michiel Sala, de business guy van de vier oprichters. Yannis Bolman, Art Director en de stilste van het stel kiest zorgvuldig zijn woorden: “We willen originele games blijven maken en daarvoor moeten we samenwerkingen zoeken met misschien onverwachte partijen.” Tomas Sala, gamedesigner en verteller van verhalen droomt er op los: “Ik zou in de toekomst mijn deel van het nationaal erfgoed willen behouden door games te maken over oude tv series als de Zevensprong enzo.” Senne de Jong, programmeur en pragmaticus is nuchter in zijn toekomstvisie voor het bedrijf: “Gewoon die uitdagingen blijven aangaan waarvan je niet zeker weet of ze wel lukken. Dat hebben we altijd gedaan en we zijn daar altijd prima uitgekomen.”
Vette games
Vier oprichters, vier eigenaars en vier volkomen verschillende persoonlijkheden. Ieder heeft een eigen rol binnen het bedrijf en als de vier bij elkaar zijn, ontstaat er een spel waarin de kaarten duidelijk zijn geschud. Little Chicken is gestart in een tijd dat de gamesindustrie in Nederland nog niet veel voorstelde. Een aantal kleine studio’s was net bij elkaar gekropen om Lost Boys Games (later Guerrilla Games) te vormen en de rest wist nauwelijks van elkaar. “We zijn niet begonnen als vriendenclub”, zegt Michiel Sala, de enige in de groep zonder gamesopleiding. “Dat zijn we in de loop van de tijd wel geworden, maar dat was niet de reden waarom we met elkaar in een bedrijf zijn gestapt.” Tomas knikt en vult hem aan, zoals de broers dat vrijwel het hele gesprek doen: “We geloofden dat je geld kon verdienen met het maken van games. We wilden eigenlijk gewoon altijd vette games maken. Spellen van ons zijn op een of andere manier vaak geïnspireerd door de grote games van de afgelopen tien jaar, zoals GTA of Splinter Cell en nog veel meer.”
Klein geel kuiken
In de geschiedenis van het bedrijf is een aantal momenten -of eigenlijk games- belangrijk geweest voor de ontwikkeling. De eerste grote doorbraak kwam met een pizzakoeriergame voor de stichting Bekijk ‘t. Tomas Sala: “Het was een race-tegen-de-klok-game gemaakt in VirTools. Niet heel ingewikkeld, maar online een van de eerste in zijn soort.” De game werd naast de campagne ook gebruikt op de gratis gamesportal Spele.nl en heeft daar jaren hoog in de top van de meest gespeelde spellen gestaan. De Jong: “We stopten zeker in het begin onze games vol met het logo van Little Chicken (het kleine gele kuikentje), dat heeft ons goed geholpen met onze zichtbaarheid.” Na het succes van die game werd de Amsterdamse studio goed gevonden door reclamebureau’s. Een hele rits met games voor merken volgde.
“Het volgende turning point was de campagne voor Sportlife”, herinnert Michiel Sala zich. “Een groot project dat breed werd ingezet in verschillende media. ‘Win een ijsberg’ was de slogan. Of wij daar even drie games voor konden maken. In twee maanden!” De Jong grinnikt: “Prima, doen we. Eigenlijk gekkenhuis natuurlijk, maar we hebben het gered.” De campagne verliep niet vlekkeloos maar de games waren een doorslaand succes. Meer dan een miljoen bezoekers speelden de spelletjes. De naam van Little Chicken was gevestigd.
Valsspelers
Met de groei van het aantal klanten en de omvang van de projecten, kwam ook de noodzaak voor zakelijke groei. “Samen met onze klanten groeiden we meer en meer in advergaming”, zegt Michiel Sala. “Het werd steeds gewoner voor reclamebureau’s om een game aan te bieden in een reclamecampagne en we werden daar steeds beter voor gevonden. Stukje bij beetje groeit er een relatie en men weet inmiddels ook dat het tijd kost om een game te bouwen. Dat besef hebben we ze echt moeten bijbrengen.” Maar de groeiende populariteit van reclamegames had ook zijn schaduwkant. De Jong: “Zodra er iets te winnen is met games, komen de valsspelers om de hoek kijken. Security is echt een issue en ook dat hebben we moeten leren. Mensen onderschatten vaak de back end van onze games, maar we faciliteren duizenden gamers tegelijkertijd en zorgen daarbij dat het eerlijk verloopt.”
Little Chicken werkt nauw samen met reclamebureau’s en spiegelt zich graag aan die bedrijfstak. Michiel Sala: “We hebben met name veel geleerd van de manier waarop ze omgaan met de creatieven. In de reclamewereld staan de zaken in het teken van het creatieve proces. Dat zou bij gamesstudio’s ook zo moeten zijn, maar daar lijkt het zakelijke gedeelte er soms een beetje achteraan te hobbelen.” Ook Tomas Sala wijst naar reclamemakers als hij vertelt over zijn manier van games maken: “Ik wil met elke game een verhaal vertellen. Dat is net als bij commercials, allemaal kleine verhaaltjes. Een verhaal geeft diepgang en betekenis aan een game, het zorgt ervoor dat een speler meer tijd wil investeren omdat hij geeft om wat er gebeurt.”
Hard tegen hard
Tien jaar Little Chicken dus. Een decennium lange samenwerking kan bijna niet zonder strubbelingen en ook het viertal heeft genoeg botsingen gehad. “Ach, wrijving geeft glans”, zegt Michiel Sala met een glimlach. Bolman legt uit: “We hebben allemaal onze eigen ideeën over wat een game moet zijn en we zijn niet te beroerd om onze mening te ventileren. Maar we hebben ook allemaal onze eigen specialiteit, dus op je eigen gebied heb je ook de grootste inbreng.” De Jong knikt: “Het gaat soms ook echt hard tegen hard.” Tomas Sala vult aan: “We hebben allemaal moeten leren dat je niet altijd je zin kunt krijgen.”
Tijdens het gesprek valt meerdere malen het begrip Little Chicken DNA. Het viertal legt om beurten en elkaar aanvullend uit wat dat precies inhoudt: “We werken efficiënt omdat we alle kennis van A tot Z in-house hebben. Zo houden we het hele ontwikkelproces in eigen hand en produceren we snel en doeltreffend. Dat praktische hebben onze werknemers ook allemaal. Onze diversiteit en zeker die van onze mensen geeft Little Chicken een sterk eigen smoel.” Yannis Bolman sluit af met een bijna vaderlijke constatering: “Bij het volwassen worden van je bedrijf hoort ook dat je durft los te laten. We zijn groter gegroeid en dus kan je niet alles meer zelf doen. Je moet vertrouwen hebben in je mensen en ze de ruimte geven om te groeien. En dat gebeurt hier zeker.”
Overigen artikelen over Little Chicken:
