Mijn huiskamer is gevuld met een iMac, een MacMini, een MacBook Air, een AppleTV, een TimeCapsule, een iPad en een iPhone. Ontkennen dat ik een Apple fanboy ben zit er niet meer in. Dat was ooit anders.
In 1999 reisde ik op uitnodiging van Apple Benelux naar New York om daar de MacWorld Expo bij te wonen. YouTube bestond nog niet, dus ik had geen idee wat me te wachten stond tijdens de keynote die Steve Jobs daar zou geven.
In die tijd vond ik Apple voornamelijk vervelend. Vervelend omdat die te dure machines geen games draaiden en vooral ook vervelend door de mensen die met het merk dweepten.
Tijdens een keynote van Apple bestaat het publiek in principe voor het overgrote deel uit journalisten. Journalisten horen enige afstand te houden tot hun onderwerp, enige objectiviteit aan de dag te leggen. Maar het journaille dat op die middag in 1999 de zaal vulde was klapvee.
Jobs kon leuk vertellen, dat was duidelijk. Maar zijn onthulling — de iBook — vond ik werkelijk spuuglelijk — alsof Apple het design had uitbesteed aan Haribo, mierzoet. Maar de collega journalisten klapten en schreeuwden alsof Jobs zojuist al hun dromen had doen uitkomen.
Jobs: “As I said, it’s the taxes. You should’ve listened the first time. Please, next question.”
Een uur later zat ik tegenover de man. Een groepje journalisten kreeg de kans hem vragen te stellen tijdens een drie kwartier durende Q&A. Jobs, gekleed in zijn zwarte coltrui en spijkerbroek, had er zin in. Hij maakte grappen en nam ruim de tijd voor zijn antwoorden. Tot ik een vraag stelde. “Mr. Jobs, why is it that all Apple products are way more expensive in Europe?” Weg was de charmeur. Met een door irritatie vertrokken gezicht beet hij me toe: “It’s not more expensive, it’s the taxes. Next question please!” “Sorry, but that only explains like 10 percent — how about the rest?” “As I said, it’s the taxes. You should’ve listened the first time. Please, next question.”
Ik kwam niet meer aan het woord. Mijn punt was valide (Europese consumenten betaalden tot 60 procent meer), maar Jobs wilde natuurlijk praten over zijn iBook. Vervelende vragen van een Nederlandse journalist verpestten alleen maar de sfeer.
(Overigens kreeg ik tijdens die trip nog een teleurstelling te verwerken: Star Wars — The Phantom Menace draaide daar net…)
Het was dus niet mijn eerste Apple keynote en al helemaal niet mijn kortstondige ‘ontmoeting’ met Steve Jobs die mij tot de Apple-religie bekeerden. Dat gebeurde wel in 2007 toen ik het filmpje bekeek van de iPhone-introductie. Ik was op slag om. In een artikel voor het Financieele Dagblad bezigde ik nu zelf ware marketing-taal: “Apple heeft () een nieuwe, nee, dé nieuwe mobiele telefoon gecreëerd. Alle bestaande ‘smartphones’ lijken (of zijn) in één klap ouderwets.”
Jobs had ook mij ingepakt. Niet met gladde praatjes, maar met een product dat in al zijn facetten revolutionair was. Dat later dankzij de App Store ook de gamesindustrie voor altijd zou veranderen.
En nu is het dus ‘game over’ voor de man. Zijn onzin-opmerking over ‘taxes’ is hem vergeven. Jobs heeft mijn leven dankzij de iMac, de iPhone maar vooral de iPad net even wat aangenamer gemaakt. Waarvoor mijn oprechte dank.
Sent from my iPad.
