Ik kan er niet omheen, Canada ís een prachtig land. De Canadezen zelf vinden dat ook, hoewel ze menen dat dat komt omdat ze ‘zo Europees’ zijn. Dat zijn ze dus niet. Het zijn Amerikanen in hart en nieren, wellicht iets ruimdenkender. Maar het immense land is vooral mooi. Bergen, bossen, meren en zeeën van ruimte.
Canada is ook een mooi land voor gamesdevelopers. In een column op onze website schreef ik al dat je bijna moet bukken voor het geld dat de overheid jouw kant op gooit. En dat is niet overdreven.
Normaal?
Voorbeeldje. Een kleine start-up uit Montréal –in de zeer Franstalige provincie Québec– krijgt de opdracht een hockey management sim te ontwikkelen voor het sociale netwerk van de publieke omroep. De totale kosten bedragen 750 duizend Canadese dollars. De start-up krijgt een korting van 35 procent op de loonbelasting van zijn werknemers, het bedrijf valt immers onder een regeling voor de creatieve industrie. Daar komt nog eens vijf procent korting bovenop, omdat het IP van de game in Canadese handen is. Maar, en nu komt het, de nationale en provinciale overheid leggen ook nog eens 500 duizend dollar contant op tafel. Tweederde van het complete budget! Afkomstig uit diverse, zeer goed gevulde media-fondsen. De CEO vertelt het alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
En in Canada, zeker in Québec, is dat ook zo. Niet alleen voert Canada internationaal een strijd om de wereldwijde nummer één op het gebied van gamesdevelopment te worden, intern gaat het knokken door op provinciaal niveau. En die bonussen mag een bedrijf aan het eind van de rit gewoon bij elkaar optellen.
Het heeft er inmiddels toe geleid dat Ubisoft, EA en Eidos Canadese studio’s hebben met meer dan tweeduizend medewerkers. Alleen al in Québec werken 7.000 man direct voor een gamesstudio. Naar verhouding tien keer zoveel als in Nederland.
Grootheden
Problemen zijn er ook, natuurlijk. Vooral op personeelsvlak. Want al die duizenden developers moeten ergens vandaan komen. Heel de VS is al leeggeroofd en de opleidingen zijn nog niet je-van-het. Zo kan het voorkomen dat een nieuwe studio van een buitenlandse grootheid, naar Toronto gelokt met 250 miljoen (!) belastinggeld, de beste medewerkers wegkaapt bij de independents uit diezelfde stad (independent betekent in Canada nog altijd een studio met 200-300 man).
Een andere vraag die zich opdringt: wat schiet het land er eigenlijk mee op? In Control lieten twee economen zich eerder al negatief uit over dit soort stimuleringsbeleid; het zou niet effectief en niet efficiënt zijn. Maar toch… Nieuwe studio’s schieten als paddestoelen uit de grond, veelal opgericht door seniors met een berg ervaring, een netwerk en wat geld om te investeren (sowieso is het niet zo moeilijk in een dergelijk klimaat aan investeringen te komen). Ik denk zelfs dat als Canada morgen alle belastingvoordelen stopt, het land een grote rol blijft spelen als gamescreërende natie. Wellicht worden de grote internationale studio’s afgebouwd en zullen veel medewerkers terugkeren naar het thuisland, wat overblijft is nog altijd een grote, gezonde gamesindustrie.
Kansen voor Nederland?
Liggen er voor Nederlandse bedrijven mogelijkheden? Misschien. Wie richting Amerika wil uitbreiden doet er goed aan Canada in overweging te nemen. Het is een ideale uitvalsbasis om de VS aan te vallen, zoals de Canadezen dat graag noemen. Wellicht liggen de grootste mogelijkheden wel op het vlak van serious games. Ik was niet onder de indruk van de Canadese vakgenoten van RANJ of IJsfontein (of welke Nederlandse serious games developer ook). Het opzetten van een plaatselijke studio, met plaatselijke mensen die gebruik maken van in Nederland ontwikkelde technologie moet, gezien de enorme belastingvoordelen, een aantrekkelijke onderneming zijn. Tel daarbij de zeer positieve houding ten opzichte van games in vrijwel de gehele samenleving plus het scala aan mogelijke investeringspartners en het begint op een no-brainer te lijken.
Kies dan wel voor Vancouver, al vijf jaar verkozen tot ‘s werelds meest leefbare stad. Het belastingvoordeel is daar een paar procent minder dan in het oosten, maar de bergen, het water en de relaxte sfeer… voor de gemiddelde randstedeling zijn die toch onweerstaanbaar. •
Tekst: Matthijs Dierckx
Verschenen in Control #26
