Less is more. Een term waar je vast van gehoord hebt. Het is verbazingwekkend voor hoeveel facetten van gamesdevelopment deze term relevant is. Nog verbazingwekkender is hoe weinig de term in praktijk wordt toegepast.
…Alsof je net een waarachtige aurale en visuele bitch-slap hebt gehad.
Als je kijkt naar een film uit de jaren 70 en 80 –ik noem even film, want games zijn nog niet zo lang geleden pas het stadium van ascii karakters op mainframes ontsnapt– dan valt je op hoe langzaam het tempo is in vergelijking met films van tegenwoordig. Bijna traag zelfs. Lange shots van personages die nadenken of discussiëren bijvoorbeeld. Of 15 seconden lang een auto volgen als die alleen maar door de straat rijdt.
Maar vooral (en daar let ik dan natuurlijk weer veel op) verrassend weinig muziek! Kijk naar French Connection of Blade Runner en je snapt wat ik bedoel.
Als je nu naar een film gaat, word je vaak gebombardeerd met snel afwisselende micro-edits. Een ware non-stop orgie van special effects, geluid en muziek die ervoor zorgt dat je daarna strompelend de bioscoop uit komt. Alsof je net een waarachtige aurale en visuele bitch-slap hebt gehad.
Voor titels waarbij je zo’n high octane ervaring wilt, werkt dit natuurlijk prima. Ik vraag me alleen af of met de komst van nieuwe consoles –met nieuwe technische mogelijkheden– deze trend nog verder doorgevoerd wordt, of dat we naar een meer ‘klassieke’ aanpak moeten kijken.
Betekent het feit dat we meer kunnen, ook dat we meer moeten? Muziek wordt veel te vaak gebruikt als opvuller. “Dit gedeelte voelt een beetje langzaam, laten we er wat gejaagde muziek onder zetten.” “Oh, nu is het actie, knal er dan maar een heel hard actie muziekje tegenaan.”
Misschien moeten we gewoon het advies volgen dat filmstudenten in hun eerste jaar krijgen: ‘Show, don’t tell’ in plaats van de manier die we nu te veel hanteren: ‘Show and tell’. Gamers zijn slim genoeg. Die hoef je echt niet te vertellen over iets wat ze al lang kunnen zien.
Met muziek is het hetzelfde: die hoeft niet precies overeen te komen met wat er gaande is op het beeld. Overgebruik kan ook afbreuk doen aan de kracht die de muziek aan het beeld toevoegt.
Less is more. En in dit geval klopt het omgekeerde ook: more is less.
Want er is uiteindelijk niks spannender dan de opwinding van muziek dat een keerpunt aankondigt na een periode van diepe stilte…
Joris de Man — Freelance componist (van o.a. Killzone)
Verschenen in Control #26