In de rafelrand van Gamescom en GDC was ik bij een bijeenkomst van de Video Games Bar Association. Het klinkt als een drink-club, maar het was een beschaafde breakfast-meeting om 8.00 ’s ochtends met allemaal advocaten en bedrijfsjuristen die werken in de gamesindustrie.
Ik sprak tijdens die bijeenkomst met collega’s uit onder andere Duitsland, Engeland, Frankrijk, Rusland en de VS over de juridische kant van de business van videogames.
“Good times” ongetwijfeld, maar waarom komen al die advocaten bij elkaar? Daar zijn twee redenen voor: videogames-recht is nationaal, maar de videogames-business is internationaal. En dat speelt weer een rol bij twee soorten zaken: bij contracten, en bij inbreuk op IP.
Internationale contracten
In een internationaal contract wordt als het goed is gekozen voor een bepaald recht (bijv. dat van Duitsland) en een bevoegde rechter (bijv. die in Berlijn). Het kan dan goed zijn om dat contract door te lopen met een Duitse advocaat. Of in elk geval om een paar punten te checken, bijvoorbeeld of de overdracht van IP klopt. Het is dan prettig om te weten welke Duitse advocaten ervaring hebben met dat soort zaken.
Internationale inbreuk
Bij internationale inbreuk zijn de belangrijkste factoren die waar de inbreuk plaatsvindt, en waar de inbreukmaker zich bevindt. Het eerste is relevant voor of je überhaupt kan optreden, het tweede is vooral relevant voor de vraag of optreden ook zin heeft. Zo heb je weinig aan een uitspraak in Nederland als je er niets mee kan in het land waar de inbreukmaker zich bevindt. En dan gaat het er niet alleen om of je daar naar de rechter kan. Zo werkt een strenge cease & desist van een lokale advocaat beter dan een die je in het Engels stuurt vanuit Nederland. En ook dan is het prettig om snel een goede advocaat in het buitenland te kunnen vinden.
En om die goede videogames-advocaten in het buitenland te kunnen vinden, dat is waarom ik nu en dan rondhang met mijn bar-buddies.
