Toen ik net startte by Fontys hoorde ik dat docenten graag zagen dat studenten meer werkten. Hiermee bedoel ik niet de talloze bijbaantjes die ze hebben, maar dat studenten teveel thuis werkten. In ons onderwijs worden veel groepsprojecten uitgevoerd. Hierdoor worden de contact uren tussen docenten en studenten vrijer ingevuld, met als gevolg dat studenten alleen naar school komen tijdens tutor-besprekingen.
Ons schoolgebouw was niet de meest inspirerende plaats was om samen te komen
Bij onze studierichting: ICT & Game Design and Technology werken we eveneens met projecten. In het begin werkten ook veel studenten thuis. Ik ben geen tegenstander van het ‘nieuwe werken’, maar ben toch van mening dat het belang van facetime niet onderschat dient te worden bij het leren ontwerpen en ontwikkelen van games.
In gesprek met studenten en al rondkijkend werd me snel duidelijk dat ons schoolgebouw niet de meest inspirerende plaats was om samen te komen. Werken in een Chinese sweatshop was nog aantrekkelijker dan projectonderwijs op Fontys. Het belang van een inspirerende omgeving heb ik bij Zylom meegemaakt toen ik daar als producer en studio director werkzaam was. Na het wijzigen van de frisse kleur groen (Zylom) naar het koele en zakelijk blauw (Realnetworks) misten mijn collega’s en ik een duidelijke identiteit en creativiteit. Samen met Michel Maas (Art director GameHouse Studios) zijn er diverse initiatieven genomen, waaronder het plaatsen van een tweetal tuinhuisjes (als vergaderruimtes) met bijbehorende inrichting. De huisjes werden geplaatst op een stuk kunstgras met dieren en een ontspannende visual van een vijf meter hoog bos sierde de muur. Bij de ingang werden game characters geplaatst en konden bezoekers onze games spelen terwijl ze wachtten op de afspraak.
Dit moest bij Fontys ook maar eens gebeuren!
We hebben uiteindelijk een ruimte toegeëigend en omgedoopt tot Playground. Het budget van hogescholen is niet zo groot dus met wat creativiteit hebben collega Menno Deen en ik deze ruimte ingericht. Afscheidingswanden voor de projectgroepen hebben we gemaakt van kingsize legoblokken. Daarnaast zijn we een paar keer naar de plaatselijke GameMania gereden voor game-display materiaal. Een Playground waar geen games gespeeld kunnen worden (voor repertoire-onderzoek natuurlijk) is geen Playground. Daarom hebben we bij docenten wat oude televisies geritseld waarop we de klassieke consoles hebben aangesloten. Nieuwere consoles staan in verrijdbare kasten en kunnen door iedere student geleend worden. Gooi daar nog een paar whiteboards bij die studenten kunnen gebruiken en we zijn rond.
Het resultaat is een werkruimte die tegenwoordig teveel gebruikt wordt. Als je niet vroeg genoeg bent, is er geen plek meer. Studenten werken nu langer en meer samen met andere studenten. De verbeteringen aan het onderwijs zullen hun bijgedragen geleverd hebben, maar gezien we het product van zijn van onze omgeving (ik citeer Bandura), geloof ik dat onze Playground dermate inspirerend is dat studenten niet alleen naar school meer komen voor een tutor gesprek, maar ook om samen te werken in een gezellige en eigen ruimte.
Bijkomend voordeel: ik kom hier zelf ook tegenwoordig met trots en veel plezier werken!
