De release van Gatling Gears zette voorlopig een streep onder een onrustige periode voor Vanguard Games. Een nieuwe strategie maakt de studio klaar voor de toekomst.
Het Amsterdamse Vanguard Games heeft een roerige tijd achter de rug. W!Games fuseerde met Karami Games en veranderde de naam in Vanguard Games. Het oude vertrouwde pand aan het Damrak is verruild voor een nieuw kantoor, een paar honderd meter verderop. De dagelijkse leiding kwam in handen van Arthur Houtman, Martin de Ronde en Guy Melis die de studio een nieuwe richting op sturen. Ondertussen is ook nog Gatling Gears opgeleverd voor XBLA. Ook de PlayStation 3 versie is af, maar door de PSN hack kon de game niet op tijd lanceren op dat platform. “Als je het zo achter elkaar zet, is het wel veel”, lacht CCO Martin de Ronde. “Maar iedereen heeft alle veranderingen heel professioneel opgevangen.”
Fusie
Laten we het rijtje eens aflopen. De fusie tussen Karami Games en W!Games was al in maart 2010 beklonken, ruim voordat het officieel bekend werd. De Ronde: “Pas in oktober van dat jaar zijn de bedrijven ook daadwerkelijk bij elkaar ingetrokken. Mijn bedrijf Karami bestond maar uit drie man, dus de verhuizing was zo geregeld. Alle spullen waren in één ritje met mijn eigen auto over.” De samenwerking tussen de twee bedrijven leek in eerste instantie niet zo voor de hand liggend: “Gatling Gears en het Karami project liggen worlds apart.” De gesprekken begonnen aanvankelijk puur over funding: “We wilden zien hoe we elkaar financieel konden helpen en versterken. Maar al snel bleken we elkaars puzzelstukje.” Marketing Manager Marco van Haren: “Door de opkomst van online play en social media waren wij er wel van doordrongen dat onze volgende game veel meer die elementen moest bevatten. De fusie met een partij die daar in is gespecialiseerd, is dan een logische stap.” De Ronde knikt: “Wij zagen op onze beurt dan weer absoluut de meerwaarde van een volledige studio die high end downloadable games maakt.” Het Karami-project (dat vooralsnog strikt geheim blijft) is inmiddels opgeschaald naar negen man. “Het past allemaal mooi in elkaar. Na Gatling Gears kon een aantal mensen in een keer door naar het Karami-project, terwijl de nieuwe game in productie gaat.”
Verhuizing
Van Haren somt de nadelen van het oude pand nog eens op: “We zaten echt op het breekpunt qua ruimte. We hadden vier verdiepingen dus iedereen liep de hele tijd maar heen en weer. Het bleek onmogelijk het gebouw een aangename temperatuur te geven, ongeacht het jaargetijde. Het was altijd te heet of te koud, zelden helemaal goed.” Dat Vanguard nog geen honderd meter verderop in een kantoor trekt heeft volgens De Ronde een duidelijke reden: “Veel werknemers komen van buiten de stad en nemen dagelijks de trein hier naar toe. Als je gewend bent uit het station vijftig meter te lopen, wil je niet opeens een tram moeten pakken naar de andere kant van de stad.” Toch kleeft er een nadeel aan de nieuwe locatie: “Het is maar tijdelijk. We kunnen hier in ieder geval anderhalf jaar zitten, maar waarschijnlijk langer.” Het pand wordt binnen een paar jaar omgebouwd tot een club die invulling geeft aan de ambitie van een stad die 24 uur per dag vertier moet bieden.
Nieuwe strategie
Met de nieuwe leiding kwam ook een nieuwe strategie. De onthulling van het nieuwe IP Mistbound in Control nummer 14, zomer 2009, zag ook al een radicale koerswijziging. Na My Horse & Me zou er voortaan alleen nog voor de downloadkanalen op PlayStation, Xbox en PC worden geproduceerd. Twee per jaar was het aanvankelijke plan, maar in de afgelopen twee jaar zijn slechts twee games uitgekomen, Greed Corp en Gatling Gears. De Ronde wil niet in detail ingaan op de nieuwe strategie, maar het komt neer op het inzetten op zoveel en divers mogelijke online platformen: “De focus is op online. Niet zozeer downloadable games, maar titels op alle connected apparaten. En je ogen open houden voor andere mogelijkheden met je IP. Je moet in deze markt extreem flexibel zijn. Dat hoef je niet allemaal zelf te doen, andere bedrijven kunnen onder licentie andere vormen van entertainment produceren. Voorbeeldje, er wordt nu een bordspel gemaakt van Greed Corp.” Van Haren vult aan: “Fenomenen als Facebook kun je zien als bedreiging, maar wij zien dat meer als uitdaging en zelfs toekomst.”
Gatling Gears
“Zonder al teveel bevooroordeeld te klinken, Gatling Gears is een prachtige titel”, zegt De Ronde. “Als je kijkt naar production values en polish, ziet het er prachtig uit. De ratings spreken ook voor zich, afgezien van een paar cynische reviews scoort de game een keurige 8.” Maar de concurrentie is groot op de kanalen van PSN en XBLA. Zeker als je behoort tot wat De Ronde de middengroep noemt: “Je ziet op die platformen hetzelfde gebeuren als eerder op de consoles. Grote developers die uit hun games met budgetten van miljoenen dollars afgeleide downloadable games maken waar je als middengroep niet tegen op kan (Tomb Raider, Dead Rising Case Zero). Tegelijkertijd onstaat aan de onderkant een brede groep met flexibele kleine teams die heel goedkoop games bouwen met simpele mechanics die het plotseling erg goed doen (Limbo).” Is dit dan het einde van Vanguards downloadable ambities? “Nee zeker niet. XBLA, PSN en Steam zijn premium platformen, maar er zijn er meer, denk aan iPad2, 3DS of PS Vita. Met premium bedoel ik dat het de plaatsen zijn waar mensen geld uitgeven voor content. Daar zitten de core gamers. Wij opereren straks alleen op een andere manier op die platformen, gaan ons meer onderscheiden met online features.”
Mistbound
Het Mistbound universum dat nu een aantal jaar heeft gehad om te rijpen in de hoofden van de developers en langzaam wat bekendheid krijgt bij gamers, blijft behouden. De volgende game in productie (dus niet die van het voormalige Karami-project) speelt zich weer af in dat afbrokkelende land in de wolken. “Het is een beetje vreemde situatie nu”, aldus Van Haren. “Gatling Gears is uit op de Xbox, maar de PlayStation- en PC-versies moeten nog verschijnen. Het team hier is alweer een tijdje bezig met het nieuwe project. Iedereen is heel trots op Gatling Gears en blij met de goede ontvangst, maar tegelijkertijd lijkt het alweer lang geleden dat er aan gewerkt is.”
Dit interview verscheen eerder in Control 25
