Jonge dokters lopen grote kans een medische blunder te begaan. De nieuwe game van psychologe Pamela Kato traint ze om die fouten te vermijden.
“Graag hand omhoog als u wel eens een computergame speelt.” Pamela Kato kijkt de zaal rond en ziet een enkele hand de lucht in gaan. Het publiek bij een congres over kwaliteit en veiligheid in de gezondheidszorg in Amsterdam bestaat uit medische professionals die duidelijk geen gamers zijn. En dit is toch gedeeltelijk de doelgroep waar Kato met haar game over patientveiligheid op mikt. Geen gemakkelijke klus. Kato lijkt niet uit het veld geslagen: “Ok, let’s get started.”
Blunders
De Amerikaanse psychologe Pamela Kato heeft de afgelopen drie jaar in het Utrecht Medisch Centrum gewerkt aan de serious game Air Medic Sky 1, samen met Cor Kalkman, Ian Leistikow en de Amerikaanse gamestudio Visionshift. Het spel is bedoeld voor jonge dokters. Het blijkt namelijk dat zij verantwoordelijk zijn voor een groot deel van de medische blunders. Kato nuanceert het beeld van jong en onervaren: “Het is niet zozeer het gebrek aan medische kennis wat het probleem is. Jonge dokters werken vaak onder hoge druk. Ze worden getest en gepest door het meer ervaren personeel en maken lange dagen.” Stress is een katalysator voor foute beslissingen en dus is het terugdringen daarvan het centrale thema in de game.
Biofeedback
Het idee van Air Medic Sky 1 (of AMS1, de letters waarmee luchthaven Schiphol mee wordt aangegeven) is simpel. Stel jonge dokters in het spel bloot aan stressvolle situaties en laat ze dan patienten diagnosticeren en behandelen. In de veilige omgeving van de game kunnen ze ongestraft fouten maken, patiënten gaan immers niet dood (een les die ze hebben geleerd van simulaties in de luchtvaart). “We leren dokters stressvolle situaties herkennen”, zegt Kato. “Vervolgens leren we ze juist in die sitiuatie het lichaam en geest rustig te houden.” Hoe? AMS1 is een biofeedback game.
Naald
In de congreszaal in Amsterdam wordt een vrijwilliger naar voren geroepen. Een jonge Engelse dokter neemt plaats en krijgt drie sensoren op zijn drie middelste vingers geschoven. Zijn hartslag verschijnt in beeld alsmede een ander balkje dat de vorming van zweet op de handen aangeeft. Zweet en hartslag zijn goede indicaties van stress en de man voelt, gezien de hoge waardes op het scherm, duidelijk de ogen van de zaal in zijn rug priemen. Het spel toont een brandweerman die oververmoeid binnen is gebracht nadat hij al dagen een bosbrand aan het blussen is. Na wat vragen aan de patient en overleg met collega’s wordt besloten een infuus aan te leggen. Hier begint een interessant gameplayelement. In beeld verschijnt de arm van de patient en met daarboven de naald. Om het infuus in de ader te krijgen moet de speler ontspannen en zijn hartslag naar beneden krijgen. En schier onmogelijke opgave met een hele zaal toeschouwers, maar Kato weet de man te kalmeren met een ademhalingsoefening. En inderdaad zakt de naald langzaam naar beneden. De zaal reageert opgewonden. Kato heeft de niet-gamers toch enthousiast gekregen.
Onderzoek
Eerder maakte Pamela Kato naam met Re-Mission, een game die jonge kankerpatiënten beter inzicht in hun ziekte geeft. Voordat de game uitkwam is er uitgebreid onderzoek gedaan naar het effect en de resultaten zijn opmerkelijk. Patiënten die de game spelen hebben meer kennis van het ziektebeeld, zijn trouwer in het volgen van de therapie en herstellen daardoor sneller. Nu AMS1 klaar is, begint eigenlijk het belangrijkste deel: onderzoek naar de effectiviteit. Maar onderzoek kost tijd en geld en beide zijn op in het geval van Kato. “We zijn op zoek naar geld en partners om dit onderzoek mee te doen”, zegt de Amerikaanse. “De eerste stap is validatie van de gegevens en als het werkt zoals wij verwachten dat het werkt, kunnen we de game internationaal uitrollen.” •
Tekst: Eric Bartelson
Gepubliceerd in Control #24
