Leren is op zich leuk. Maar school is geen pretje. Mijn zoon krijgt het voor elkaar om niet hoger dan een drie te scoren voor zijn repetities Frans. Nu is dat vak dan ook ongelooflijk vervelend. Frans is teruggebracht tot het leren van woordjes met gekke hoedjes, komma’s en streepjes. Het brengt in ieder geval mijn zoon tot wanhoop.
“Waarom moet ik dit leren?”
“Ja… weet ik veel?”
Wat is het nut van Frans? Ik weet het antwoord echt niet. Ja, ik ken de zouteloze praatjes dat het goed is voor je ontwikkeling en dat het helpt bij het leren van andere talen. Maar het klopt echt niet. Frans is er omdat we nog steeds een hoop docenten Frans hebben.
Na vele jaren is het ook mij nooit gelukt om zelfs maar een brood te bestellen in één van die uitgedroogde Franse dorpen waar wij zomers doorheen trokken.
Jarenlang heb ik, kromgebogen over die kutboeken, woordjes in mijn hoofd gepropt. Het enige houvast dat ik had was de plaatst waarop ze op de pagina stonden. Nog steeds zie ik hele bladzijden van mijn Franse vocabulaire voor me. Hoe kan je in godsnaam iets onthouden dat je niets zegt. Games kunnen hier een oplossing voor bieden. Dit is de heilige graal van het taalonderwijs. Kunnen we niet een spel verzinnen waarmee dit domme werk leuk wordt. Een spel dat woorden in context plaats. Misschien zoals professor Gerard Westhoff suggereerde, een semantisch netwerk waarin woorden verschijnen naast woorden die daar bij horen zoals geur, plant, rood en liefde horen bij het woord roos. En met beeld en geluid.
Ik heb mijn zoon aangeraden om afbeeldingen bij de woordjes te googlen. Dat levert in ieder geval meer houvast. Nu maar hopen dat hij niet la chatte typt in plaats van le chat.
Michaël Bas
Managing partner RANJ Serious Games
Gepubliceerd in Control #24
