Nieuwsgierig naar de zieke game, grepen talloze spelers hun wellicht laatste kans. In afmattende sessies, maakten ze kennis met het spel. En het spel gehoorzaamde. Het bood — zo goed en kwaad het nog kon — precies hetgeen waarvoor het was geschapen: vermaak.
Slechts een enkeling wist het spel meer energie terug te geven, dan dat het gaf. Dan leek er even weer hoop. Maar die vervloog snel. Een volgende speler bracht het spel dichter bij zijn einde. En daarna nog een. En nog een.
En toen.
Toen was het over. Afgelopen. Het spel bestond niet meer.
Het was zondagavond, rond de klok van negen, toen het serverscript zijn onvermijdbare taak uitvoerde. GlitchHiker was uitgestorven.
Jan Willem Nijman en Rami Ismail, het creatieve en technische brein achter indie-award-magneet Super Crate Box, namen dit weekend — in teamverband — deel aan de Nederlandse editie van de Global Game Jam in Hilversum. De opdracht: een game maken binnen 48 uur.
Na afloop stond het team met twee awards in handen. De jury — bestaande uit ondermeer Triumph CEO Lennart Sas en voormalig Codemasters VP Jurrie Hobers — had de game al uitgeroepen tot winnaar, toen ook de stem van het leger ‘concurrerende’ deelnemers bekend werd. GlitchHiker was volgens iedereen de beste game die deze GameJam had voortgebracht.
Het is niet moeilijk in te zien hoe beide partijen tot eenzelfde conclusie kwamen. Nijman en zijn team hadden de ‘terminale game’ bedacht. Visueel aantrekkelijk lokte het de speler tot deelname. De catch: wie minder dan 100 punten haalde, droeg bij aan de dood van het spel. Meer dan 100 punten betekende een soort vitamine-shot voor de game. Wie minder scoorde was dus mede-verantwoordelijk voor het uitsterven van de game [‘uitsterven’ was het verplichte thema van deze Global Game Jam].
Na de uitleg twijfelde menig toeschouwer of ze het spel wel wilde spelen. Hectische beelden, de prachtige afleiding van de glitches, het was niet makkelijk de 100 punten te scoren. Spelers en toeschouwers raakten snel emotioneel betrokken bij de game. Daaruit ontstond twijfel over het wel of niet spelen en daaruit ontstond ook schuldgevoel bij de spelers die minder dan 100 punten haalden.
Emotionele betrokkenheid? Het leek wel kunst. Nee. Het wás kunst.
—
Kleine update: natuurlijk zaten er meer mensen in het team dan alleen Nijman en Ismail en natuurlijk verdienen ook zij een vermelding: pixelartist Paul Veer (deed ook art van Super Crate Box), HKU-studenten Game Design & Development Laurens de Gier en Jonathan Barbosa Dijkstra en HKU-student Composition and Sound Design for Adaptive Systems Rutger Muller.
