[MAG2WEB-correctie — Klik hier voor het artikel “Leren door sterven”]
En dan te bedenken dat ik eigenlijk geen opleiding heb. Autonoom heet dat, zei iemand die wel had doorgeleerd, maar eigenlijk is daar niks van waar. Mijn brede interesse zorgde er juist voor dat ik alle vormen van nieuwe media opnam als een spons. Programmeren, 3D modellen, zelfs DTP werk. Ik vond en vind het allemaal reuze interessant, maar eigenlijk is er niks wat ik écht goed kan.
Als ik dan thuis zit te pielen aan een project wat ik toch nooit afmaak vraag ik me af waar ik nou eigenlijk mee bezig ben. Een relatief simpele wiskundige oplossing schiet me niet te binnen en als ik, om de tijd nuttiger te gebruiken, overga op het tekenen van een boompje kan ik die ene techniek net niet goed uitvoeren om het organisch over te laten komen. Niet zo gek dat ik nooit wat afmaak. Het voldoet niet aan mijn eisen.
Op het werk zie ik allerlei knappe koppen in een flits de mooiste animaties maken, of een formule tikken op chat-snelheid die langer is dan deze tekst. Dat wil ik ook, denk ik dan. Maar dat kan ik niet. De enige troost is dat ik een goed idee heb wat ze doen. De mogelijkheden binnen hun gebied en het jargon dat ze gewend zijn. Als je niks kan en in zo’n situatie beland is er nog maar één rol die je kan vervullen; die van gamedesigner.
Of producer.
Sander van der Vegte /// me@sandervandervegte.nl
Gamedesigner, bedenker van Rocket Riot, momenteel werkzaam bij Vanguard
Deze column is tevens gepubliceerd in Control 20.
