Games uitgeven voor een goede doel, dat wilde Martin de Ronde met de oprichting van One Big Game bereiken. Vijf jaar hard werken is er aan voorafgegaan, maar eerder dit jaar is dan eindelijk de eerste game gelanceerd. Chime mocht het spits afbijten, maar deze titel is er slechts een in een lange rij van releases die er nog aankomt.
“Soms werd ik er hardstikke gek van,” zegt Martin de Ronde “maar nu we draaien ben ik erg blij met het resultaat.” Het ontstond eigenlijk allemaal uit een soort van schaamte. “Wij roepen dat games groter zijn dan films en muziek. Maar kijk eens naar de grote namen in die branches en wat zij doen voor de minder bedeelden in deze wereld.” Als grote inspiraties noemt De Ronde Band Aid en Live Aid. In verhouding met dat soort initiatieven steekt de gamesindustrie nogal schamel af. Hij beseft zich dat de namen van de personen werkzaam in de games wellicht niet zo bekend zijn bij het grote publiek, maar de games zijn dat wel en daar zag Martin potentie.
Beter dan inzamelen
De meest voor de handliggende manier iets voor een goed doel te doen is geld inzamelen en dat doneren. Maar de ondernemer in De Ronde had een beter idee. “Een euro ophalen en die in een goed doel steken is prima, maar als je die euro nou eens kan investeren en er meer van kan maken.” Hij realiseerde dat hier ook een risico aanvast zit, maar het idee liet hem niet los. Geld combineren met de grote hoeveelheid creativiteit die voorhanden is leek dan ook uitkomst te bieden.
Het eerste idee was om een grote next gen game te maken waar verschillende bekende namen aan mee zouden werken en waarvan de opbrengst voor een goed doel zou zijn. Iedereen aan wie Martin zijn plan voorlegde reageerde enthousiast, maar gaandeweg begon hij ook de nadelen te zien van deze opzet. Het was een enorm risico, want een dergelijk project kost makkelijk 10 miljoen euro. Daarnaast kan je niet van een developer verwachten dat zij zo’n groot project gratis doen. Hoe krijg je de agenda’s van alle betrokkenen op elkaar afgestemd en zou het überhaupt mogelijk zijn voor een Sony man om aan een Nintendo Wii mee te werken? Het bleek een veel betere opzet om allerlei kleine games te ontwikkelen.
Succes
De eerste game Chime is gemaakt door Zoë Mode, een Flash developer. In het ontwikkelproces bleek echter dat ze in Flash niet konden maken wat ze wilden en daarom zijn ze overgestapt naar XNA. Op 3 februari 2010 werd de game gereleased. Hoewel Microsoft het bekendmaken van exacte verkoopcijfers niet toestaat wil De Ronde wel melden dat de game een succes is “Van de mensen die de demo spelen download 25% ook de game.” De game heeft inmiddels ook een multiplayer, gemaakt door studenten van de HKU. Chime PC is in ontwikkeling.
Het business model achter One Big Game is simpel. Koppel een bekendheid binnen de games aan een jonge developer. Beiden doneren hun tijd en samen creëren ze een unieke game die digitaal gedistribueerd wordt, op welk platform maakt niet uit. Alle opbrengsten gaan gedurende een vooraf bepaalde tijd naar het goede doel. Na deze periode mag de developer zelf de game commercieel uitbaten.
Grote namen
Tijdens zijn sessie komen ook Masaya Matsuura, David Perry, Remco de Rooij van Triangle Studios en Tomas Sala van Little Chicken op het podium om hun medewerking aan One Big Game toe te lichten. David Perry werkt samen met Little Chicken aan een game die zijn basis heeft in 3D Deathchase, maar dit proces bevindt zich nog in een vroege fase. Matsuura-san maakt zijn game gezamenlijk met Triangle en hij belooft dat we er in zijn sessie van de volgende dag meer van zullen zien.
Er staan echter nog veel meer titels op stapel, waar op dit moment niet veel over onthuld mag worden. De Ronde beperkt zich tot vage omschrijvingen als “Command & Conquer meets World of Goo” en “Minesweeper by Charles Cecil”. We zijn benieuwd.
Na afloop van zijn sessie interviewde Martin de Ronde een panel live op het podium, vlnr: Masaya Matsuura (bedenker Parappa the Rapper, Vib Ribbon), Remco de Rooij (CEO Triangle Studios), David Perry (oud-Shiny en Acclaim, CEO van GAIKAI) en Tomas Sala (Little Chicken). (Foto’s: Zuraida Buter, DGG)
