De MaandagColumn komt vandaag van Niels ’t Hooft, oprichter en hoofdredacteur van Bashers.nl en redactioneel medewerker van Control.
Wat is open? Wat is gesloten? Het klinkt als een Sesamstraat-filmpje over een deur, maar ik heb het over de inmiddels alomtegenwoordige Apple-discussie. “Leuk ding die iPhone, maar hij is zo gesloten.” Ik hoor gamedevelopers er regelmatig over mopperen. Met een vies gezicht maken ze me duidelijk dat er weinig ergers bestaat.
De iPhone (en de iPod Touch en de iPad, maar gemakshalve heb ik het over de iPhone) is gesloten op meerdere manieren. Je kan er (zonder hacks) niet zomaar bestanden op zetten of af halen, alles wordt gesynchroniseerd via iTunes. Dat vinden techies vervelend, maar ik vind het wel prettig. Ik moet al over zoveel dingen nadenken in het leven dat ik blij ben dat ik niet ook nog hoef bij te houden welke bestanden waar staan.
Dat is (vermoedelijk) ook Apple’s motivatie. De meeste mensen willen helemaal niet weten waar hun bestanden staan, welke extensie die hebben, of het wel de nieuwste versie is. Ze willen gewoon muziek luisteren, foto’s bewerken en applicaties gebruiken. Dankzij de iPhone kan Apple breken met het archaïsche model van de hiërarchische bestandsstructuur. En dat maakt computeren leuker en makkelijker voor iedereen. Ik kan niet wachten tot mijn Mac (of bureau-iPhone) net zo handig wordt.
Maar als developers klagen over Apple’s geslotenheid, gaat het natuurlijk voornamelijk over het App Store-model. Wie een game wil uitbrengen voor de iPhone moet hiervoor verplicht langs Apple. Het bedrijf controleert alle apps en behoudt het recht om dingen te weigeren of terug te trekken. Daarnaast heeft men via de diverse top tienen in de winkel een dikke vinger in de pap bij wat succesvol wordt.
Het verbaast mij dat juist gamedevelopers hier zo verbolgen over zijn. Ja, als je het vergelijkt met pc-platformen zoals Windows, Mac OS en Linux is de App Store gesloten. Daar ben je volledig vrij om te maken en verkopen wat je wilt. Vervolgens steek je 100% van de inkomsten in eigen zak. Maar kijk je de andere kant op, dan is de App Store juist ongekend open.
Ik heb het over consoles. De tijd dat Nintendo bepaalde dat een third party publisher per jaar maximaal vijf NES-cartridges mocht uitbrengen ligt gelukkig ver achter ons, maar desondanks is het nog een hele kluif: een ontwikkellicentie verwerven, dure ontwikkelhardware aanschaffen, je game goedgekeurd krijgen, in de winkel leggen. Je hebt echt een uitgever nodig om al het gedoe te regelen. Aan het einde van de rit, na alle tolpoortjes, ben je blij als je 10% van de verkoopprijs overhoudt.
Daarmee vergeleken is de App Store een open paradijs – een Efteling zonder entreebewijs. Iedereen kan gratis de ontwikkelsoftware downloaden, die draait op iedere Mac. Voor $100 per jaar ben je een gelicenseerd ontwikkelaar en kun je apps submitten. Dat je niet precies weet hoe lang het approvalproces gaat duren en op welke onduidelijke regels je game kan afketsen is vervelend, maar uiteindelijk krijg je wel 70% van de verkoopprijs.
Dus wat is open? Wat is gesloten? Het is maar hoe je het bekijkt. Het glas is halfvol als het net is bijgevuld, halfleeg als je er net van hebt gedronken. De iPhone is de meest open console ooit en een verdomd gesloten pc.
Niels ‘t Hooft van Bashers.nl duikt voor Control in de wondere woorden van videogames
Deze column is tevens gepubliceerd in Control #18.
