“Goedemorgen, u spreekt met Control. Wij willen uw partij vragen wat de visie is op de gamesindustrie.”
“Het is dinsdag, en heel druk. Kunt u uw vraag op mail stellen?” zegt een dame aan de andere kant van de lijn.
“Doe ik.”
(Er gaan enkele dagen voorbij zonder reactie)
“Goedemiddag, u spreekt met Control. Kunt u mij vertellen of u al een reactie voor ons heeft?”
“Ja hoor eens, daar hebben we het veel te druk voor. U moet gewoon afwachten.”
“Pardon?”
“We krijgen zo veel verzoeken! Denkt u nu echt dat we die allemaal gaan beantwoorden? Kom nou. En als we er op ingaan duurt dat minstens twee weken.”
“Eh… als u ons dat dinsdag had vert…”
“Bij deze!”
“Mag ik vragen waarom u zo geïrriteerd reageert?”
“Daar heb ik het veel te druk voor! U denkt toch niet dat wij overal maar tijd voor hebben?”
“Ah. Zou ik dan mogen weten met wie ik nu gesproken heb?”
“Waarom?”
“Nou, u spreekt nu met Harry Hol, en ik zou graag willen weten met wie ik spreek.”
(Klik. Tuuut tuuut tuut)